ΦΩΤΟ-ΛΙΜΝΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ

ΜΕΓΑΛΕ...ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΕΣ ΠΑΛΙ

Λίμνη Βουλιαγμένης

Βορειοδυτικά της Περαχώρας και σε απόσταση 16 χλμ. από το Λουτράκι βρίσκεται η λίμνη Βουλιαγμένης ή Εσχατιώτις όπως λεγόταν στην αρχαιότητα, μία από τις ωραιότερες λιμνοθάλασσες της Ελλάδας. Πρόκειται για ένα τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, που περιβάλλεται από φυσικό πευκόδασος. Η λίμνη ενώνεται στη νότια πλευρά της, μέσω ενός μικρού διαύλου, με τον Κορινθιακό Κόλπο και προσφέρει υπέροχη θέα στους επισκέπτες.

Μεγάλο Σαββατο & Κυριακή του Πάσχα

Το πρωί γίνεται η Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, είναι η προαναγγελία του μεγάλου γεγονότος και το βράδυ γίνεται η Ακολουθία της Αναστάσεως. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όλα τα φώτα της εκκλησίας σβήνουν και πέφτει παντού σκοτάδι. Στις 12 το βράδυ, ο ιερέας ψάλλει το "Δεύτε λάβετε φως" και βγαίνει με τη λαμπάδα του αναμμένη μέσα από την Ωραία Πύλη και δίνει φως στους εκκλησιαζόμενους.
Στη συνέχεια οι πιστοί βγαίνουν έξω από την εκκλησία, όπου ο παπάς διαβάζει το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως και μόλις τελειώσει ψάλλει το "Χριστός Ανέστη..." Αμέσως μετά αρχίζουν να πέφτουν πυροτεχνήματα και βεγγαλικά. Μετά την Ανάσταση, οι πιστοί μεταφέρουν στο σπίτι τους το Αγιο Φως. Στην είσοδο του σπιτιού τους, κάνουν, με τον καπνό της λαμπάδας, το σχήμα του σταυρού.

Σε πολλά μέρη της Ελλάδας την Κυριακή του Πάσχα ψήνουν το αρνί στη σούβλα, μαζί με το κοκορέτσι. Το αρνί που τρώμε το Πάσχα συμβολίζει τον Χριστό που θυσιάστηκε σαν το αρνί για την σωτηρία όλης της ανθρωπότητας.
Το απόγευμα στην Εκκλησία γίνεται ο Εσπερινός της Αγάπης. Οι Χριστιανοί ανταλλάσσουν αδελφικό ασπασμό διαβάζοντας το Ευαγγέλιο σε διάφορες σε διάφορες γλώσσες. Από την Κυριακή του Πάσχα και για 40 ημέρες οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί χαιρετούν ο ένας τον άλλον λέγοντας "Χριστός Ανέστη" και απαντώντας "Αληθώς Ανέστη".

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Μεγάλη Παρασκευή: Ο Σταυρός

Την ημέρα αυτή τελούμε την ανάμνηση των φρικτών και σωτήριων Παθών του Κυρίου Ιησού Χριστού και απ’ αυτό το γεγονός καθιερώθηκε και η νηστεία της Παρασκευής.
Αφού λοιπόν ο Ιησούς παραδόθηκε στους στρατιώτες, τον γυμνώνουν, του φορούν κόκκινη χλαμύδα, του βάζουν ακάνθινο στεφάνι και καλάμι στο χέρι αντί σκήπτρου. Κατόπιν τον προσκυνούν χλευαστικά, τον φτύνουν και τον χτυπούν στο πρόσωπο και το κεφάλι.
Στη συνέχεια, αφού του φόρεσαν και πάλι τα ρούχα του, του δίνουν τον Σταυρό και έρχεται στον τόπο της καταδίκης, τον Γολγοθά. Εκεί, σταυρώνεται ανάμεσα σε δύο ληστές, βλασφημείται απ’ όσους περνούν μπροστά του και οι στρατιώτες τον ποτίζουν χολή και ξύδι.
Μετά από λίγο, ο Κύριος, φώναξε δυνατά: «Τετέλεσται» και έτσι εκπνέει «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» . Κατά τον θάνατο του κυρίου, τρέμει από φόβο και αυτή η άψυχη κτίση. Έπειτα λογχίζεται από τους στρατιώτες στην πλευρά του και τρέχει αίμα και νερό.


Τέλος, κατά το ηλιοβασίλεμα, έρχεται ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας και ο Νικόδημος μαζί του, κρυφοί μαθητές του Χριστού, αποκαθηλώνουν από τον Σταυρό το πανάγιο σώμα του διδασκάλου τους, το αρωματίζουν, το τυλίγουν σε καθαρό σεντόνι και το θάβουν σε καινούργιο μνημείο, κυλώντας πάνω στο στόμιό του μεγάλη πέτρα.

Όταν στο τέλος του Εσπερινού μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου και αφού γίνει η αποκαθήλωση, βάζουμε στο κέντρο του ναού τον Επιτάφιο με την εικόνα του Κυρίου στον τάφο, όταν πια η μεγάλη αυτή ημέρα βρίσκεται στο τέλος, ξέρουμε ότι και μεις βρισκόμαστε στο τέλος της μακράς ιστορίας της σωτηρίας και της λύτρωσης. Η Έβδομη Ημέρα, «Ημέρα της αναπαύσεως», το ευλογημένο Σάββατο έρχεται.

ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΑΥΓΑ

Φωτ:ΕΥΡΩΚΙΝΗΣΗ
Το κλασικό τους χρώμα τέτοια εποχή είναι το κόκκινο. Για να συμβολίζει το Θείο Πάθος και την ανανέωση της ζωής. Ο λόγος βέβαια τα πασχαλινά αυγά που βάφουν σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη όλες οι νοικοκυρές.
Δεν είναι όμως μόνο κόκκινα τώρα πια τα αυγά του Πάσχα. Οι καιροί άλλαξαν και τώρα τα αυγά βάφονται σε διαφορα χρώματα, ενώ πάνω τους καλλιτέχνες ζωγραφίζουν ακόμα και μικρά έργα τέχνης.

Το αυγό, πανάρχαιο σύμβολο της γένεσης του κόσμου, της γέννησης της ζωής, το συναντάμε σε πολλές λατρείες, τόσο πρωτόγονες, όσο και περισσότερο εξελιγμένες. Έχει μέσα του δύναμη ζωική και πίστευαν πως μπορούσε να την μεταδώσει στους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά. Τα χρωματιστά αυγά και ιδιαίτερα τα κόκκινα μνημονεύονται για γιορταστικούς σκοπούς, στην Κίνα ήδη από τον 5ο αιώνα και στην Αίγυπτο από το 10ο. Γιατί όμως βάφονται κόκκινα τα αυγά;Η παράδοση λέει πως: "Όταν είπαν πως αναστήθηκε ο Χριστός, κανείς δεν το πίστευε. Μια γυναίκα, που κρατούσε στο καλάθι της αυγά, φώναξε: "Μπορεί από άσπρα να γίνουν κόκκινα;" Και, ώ του θαύματος έγιναν!"Μερικοί πιστεύουν ότι τα αυγά βάφονται κόκκινα σε ανάμνηση του αίματος του Χριστού, που χύθηκε για εμάς τους ανθρώπους. Κόκκινο είναι και το χρώμα της χαράς. Χαράς για την Ανάσταση του Χριστού. Είναι παράλληλα όμως και χρώμα αποτρεπτικό. Κόκκινες βελέντζες και κόκκινα μαντίλια κρεμούσαν τη Μεγάλη Πέμπτη στην Καστοριά οι γυναίκες για το καλό. Κόκκινο πανί έβαφαν μαζί με τα αυγά τους στη Μεσημβρία και το κρεμούσαν στο παράθυρο για σαράντα μέρες, για να μην τους πιάνει το μάτι.Το βάψιμο των αυγών γινόταν τη Μεγάλη Πέμπτη γι αυτό και τη λέγαν Κόκκινη Πέφτη ή Κοκκινοπέφτη. Παλιότερα το συνήθιζαν κι αποβραδίς, πάντοτε όμως τα μεσάνυχτα, με το ξεκίνημα της νέας μέρας. Καινούρια πρέπει να ήταν η κατσαρόλα που θα έβαφαν τα αυγά και ο αριθμός τους ορισμένος και τη μπογιά τη φύλαγαν σαράντα μέρες και δεν την έχυναν, ακόμα και τότε, έξω από το σπίτι. Τα χρώματα για τα αυγά τα έφτιαχναν από διάφορα φυτά. Από κρεμμύδια γινόταν το μελί, από άχυρο ή από φύλλα αμυγδαλιάς το κίτρινο, το ανοικτό κόκκινο από παπαρούνες. Αργότερα τα αγόραζαν, το κόκκινο όμως χρώμα ήταν και είναι πάντα το πιο αγαπημένο.Το πρώτο αυγό που έβαφαν ήταν της Παναγίας και το έβαζαν στο εικονοστάσι. Με αυτό σταύρωναν τα παιδιά από το κακό το μάτι. Σε μερικά μέρη έβαζαν σε ένα κουτάκι τόσα αυγά όσα ήταν τα μέλη της οικογένειας και τα πήγαιναν το βράδυ στην εκκλησία, για να διαβαστούν στα 12 Ευαγγέλια. Τα άφηναν κάτω από την Αγία Τράπεζα ως την Ανάσταση και τότε καθεμιά έπαιρνε τα δικά της. Αυτά τα αυγά ήταν "ευαγγελισμένα" και τα τσόφλια τους τα παράχωναν στους κήπους και τις ρίζες των δέντρων για να καρπίσουν. Παρόμοια τύχη είχαν και τα αυγά που έκαναν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη. Άμα η κότα ήταν μαύρη, ακόμα καλύτερα. Είχαν θαυμαστές ιδιότητες και μπορούσαν να διώξουν κάθε κακό. Τα αυγά τα Μεγαλοπεφτιάτικα περνούσαν τον πονόλαιμο, φύλαγαν το αμπέλι από το χαλάζι, έδιωχναν μακριά το σκαθάρι.Οι γυναίκες και τα κορίτσια στόλιζαν τα αυγά, τα "έγραφαν", τα "κεντούσαν".Πάνω στα άσπρα αυγά έγραφαν με λειωμένο κερί ευχές, σχεδίαζαν σκηνές από τη ζωή του Χριστού, πουλιά κ.ά. Έριχναν μετά τα αυγά στην κόκκινη μπογιά και μέχρι να λειώσει το κερί έμεναν τα γράμματα και τα σχέδια άσπρα. Τα "ξομπλωτά" ή "κεντημένα" αυγά, που τα λέγαν στη Μακεδονία και "πέρδικες, μια και συχνά είχαν πάνω τους πουλιά, ή ίσως και γιατί ξεχώριζαν, όπως κι οι πέρδικες, για την ομορφιά τους, θύμιζαν συχνά μικρογραφίες. Το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο.Αυτά έστελναν δώρο οι αρραβωνιασμένες στο γαμπρό και οι βαφτισιμιές στους νονούς και τις νονές τους, σε όλα τα αγαπημένα πρόσωπα.Άλλοτε πάλι τα κορίτσια πρόσθεταν στα αυγά φτερά από χρωματιστό χαρτί, ουρά και μύτη από ζυμάρι και τα κρεμούσαν στο ταβάνι, έτοιμα να πετάξουν.
Πηγή: Έθιμα του Πάσχα - ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

Μεγάλη Πέμπτη

Η Μ. Πέμπτη είναι η ημέρα του Μυστικού Δείπνου. Tο πρωί γίνεται η Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και λέγεται για τους πιστούς ότι είναι καλό να λάβουν τη μέρα αυτή τη θεία κοινωνία.
Βασική ασχολία της ημέρας είναι και το βάψιμο των Αυγών. Πάσχα δίχως κόκκινα αυγά δε γίνεται. Για αυτό και η Μεγάλη Πέμπτη λέγεται επίσης και Κόκκινη Πέμπτη. Για παράδειγμα, όλα τα κόκκινα αυγά, δεν έχουν την ίδια χάρη. " Θαυμαστές ιδιότητες, έχει κυρίως το αυγό της Παναγίας, το πρώτο αυγό που θα βάψουν και θα το βάλουν στο εικονοστάσι του σπιτιού. Τα αυγά βάφονται κόκκινα σε ανάμνηση του χυμένου αίματος του Χριστού.
Τη Μεγάλη Πέμπτη, όταν τη Νύχτα διαβάζονται τα δώδεκα Ευαγγέλια και γίνεται η τελετή της Σταύρωσης του Χριστού, η συγκίνηση της λαϊκής ψυχής για το θείο δράμα κορυφώνεται. Γυναίκες και κορίτσια, διανυκτερεύουν στην εκκλησία, "φυλάγουν και μοιρολογούν το Χριστό" όπως συνηθίζουν να κάνουν για κάθε αγαπημένο τους νεκρό. Αναλαμβάνουν να στολίσουν τον επιτάφιο με γιρλάντες από λευκά λουλούδια, ώστε την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί ο επιτάφιος είναι έτοιμος για να δεχθεί το "σώμα του Χριστού" κατά την Αποκαθήλωση.

ΠΑΣΧΑ-προσοχή στο δρόμο...

Με την ευκαιρία μιας ακόμη μαζικής εξόδου από τα αστικά κέντρα, οι τεχνικοί της ΟΒΕΛΠΑ υπενθυμίζoυν στους οδηγούς που πρόκειται να ταξιδέψουν:

-Πριν το ταξίδι να ελέγξουν το όχημά τους- αυτοκίνητό ή μοτοσικλέτα προκειμένου να είναι ασφαλές και αξιόπιστο,

-Στη διάρκεια της οδήγησης να φορούν τις ζώνες ασφαλείας -ο οδηγός και όλοι οι επιβαίνοντες και κράνος ο οδηγός και ο συνεπιβάτης της μοτοσικλέτας.

-Να οδηγούν ευγενικά και κυρίως αμυντικά, αποφεύγοντας την υπερβολική ταχύτητα, τα "τυφλά" προσπεράσματα, την αντικανονική οδήγηση και την οδήγηση ύστερα από κατανάλωση αλκοόλ.

-Να υπακούουν στις υποδείξεις των τροχονόμων, προκειμένου να διευκολύνονται και η διαδρομή τους να γίνεται χωρίς πρόβλημα.

-Για κάθε πληροφορία, οι οδηγοί μπορούν να επικοινωνούν ΑΤΕΛΩΣ με τον αριθμό: 10400 (από σταθερό τηλέφωνο και από κινητό όλων των δικτύων).

Καλή Ανάσταση- Καλή επιτροφή!

ΠΗΓΗ:www.elpa.gr

Η Ημέρα της Γης

Φιλιππινέζες χορεύτριες με παραδοσιακές φορεσιές παρουσιάζουν το χορευτικό τους κρατώντας την υδρόγειο στο πλαίσιο της Ημέρας της Γης στο Κεζόν. Η 22α Απριλίου σηματοδοτεί την ημέρα που είναι αφιερωμένη στη Γη και γιορτάζεται σε πολλές χώρες προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την προστασία του πλανήτη.
ethnos.gr
Ήταν 22 Απριλίου 1970 όταν εκατομμύρια Αμερικανοί βγήκαν στους δρόμους ζητώντας μέτρα και σεβασμό για το περιβάλλον. Σε ανάμνηση εκείνης της πρώτης ουσιαστικά κινητοποίησης, η 22α Απριλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γης.
Πάνω από ένα δισεκατομμύριο πολίτες θα λάβουν μέρος στις εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί με ένα ζητούμενο: λιγότερα λόγια, περισσότερα έργα.

Ο πλανήτης σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με τεράστια προβλήματα, όπως λιμοί, κατάρρευση οικοσυστημάτων, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και λειψυδρία.
Ας ευχηθούμε, λοιπόν, η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Γης να αποτελέσει αφορμή για στοχασμό και προβληματισμό, ώστε όλοι να αναλογιστούμε το μερίδιο της ευθύνης που μάς αναλογεί, και να αναλάβουμε, στο βαθμό που μπορεί ο καθένας, ουσιαστική δράση για την προστασία του πλανήτη μας.

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ

Οι μελέτες που αφορούν στο κόκκινο κρασί επιδεικνύουν θεαματικά αποτελέσματα. Ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί την ημέρα φέρεται να περιχαρακώνει την υγεία μας, προστατεύοντάς τη από πολλές σύγχρονες ασθένειες. Τι είναι αυτό όμως που κάνει το αγαπημένο μας ποτό φύλακα άγγελο της υγείας μας;

Έρευνα του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου σε συνεργασία με το αγγειολογικό εργαστήριο του νοσοκομείου «Αλεξάνδρα» αποδεικνύει του λόγου το αληθές, ότι δηλαδή το κόκκινο κρασί έχει ιδιαίτερα ευεργετικές δράσεις στο κυκλοφορικό σύστημα. Αντιθέτως, το τσιγάρο και ο καφές μέσα σε λίγα λεπτά οδηγούν σε δυσλειτουργία των αγγείων.Μελέτες παγκοσμίως υποστηρίζουν ότι το κόκκινο κρασί σε μικρή ποσότητα:
- μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου του προστάτη
- παρεμβαίνει σε διάφορα στάδια της γένεσης του καρκίνου
- παρατείνει τη ζωή
- βοηθά στην αντιμετώπιση της χρόνιας βρογχίτιδας και του εμφυσήματος
- αποτελεί ασπίδα για τα άτομα που έχουν προδιάθεση για διαβήτη.

Έτσι σε ότι αφορά το κόκκινο κρασί ένας άνδρας μπορεί να καταναλώσει περίπου 2 ποτηράκια ημερησίως ενώ μία γυναίκα 1 ποτηράκι.

Άντε στην υγειά μας...

Πανάγιος Τάφος - Το Άγιο Φως

Ο Πανάγιος Τάφος είναι το ιερότερο, το αρχαιότερο, το σπουδαιότερο, το μεγαλοπρεπέστερο και το πιο ένδοξο μνημείο της χριστιανικής πίστης. Ο Πανάγιος Τάφος βρίσκεται στο κέντρο της Ιερουσαλήμ στην παλιά πόλη. Είναι κτισμένος στο λόφο του Γολγοθά εκεί όπου σύμφωνα με τις Γραφές έγινε η Σταύρωση, η Ταφή και η Ανάσταση του Χριστού. Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα είναι ένας τόπος λατρείας της Χριστιανοσύνης , λατρείας του υπέρτατου θαύματος , της αναστάσεως του Χριστού . Χιλιάδες προσκυνητές από όλα τα δόγματα και τις φυλές συρρέουν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες να προσκυνήσουν τον Πανάγιο Τάφο. Κάθε Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι στον Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα επαναλαμβάνεται το ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ που συγκλονίζει, συγκινεί, αγαλλιάζει, σκορπίζει χαρά και πίστη σε όσους έχουν την τιμή και ευλογία να παρευρίσκονται στην ιεροτελεστία του Αγίου Φωτός.

Σε αυτόν τον ιερό Ναό κάθε Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι στις 12 ώρα γίνετε η τελετή του Αγίου Φωτός.

Πριν από την είσοδο του Πατριάρχη ο Σκευοφύλακας του Πανίερου Ναού φέρει την ακοίμητο κανδήλα, σβηστή εκείνη την ημέρα, για να αναφτεί με το Άγιο Φως.

Μετά την Λιτανεία αποσφραγίζεται ο Πανάγιος Τάφος και ο Πατριάρχης βγάζει την αρχιερατική στολή του και μένει μόνο με το λευκό στιχάριο. Κατόπιν ο διοικητής της Ιερουσαλήμ και ο αστυνομικός διευθυντής ελέγχουν σχολαστικά τον Μακαριότατο Πατριάρχη μπροστά σε όλους ώστε να διαπιστωθεί ότι δεν έχει τίποτα μαζί του το οποίο μπορεί να μεταδώσει φως. Μετά τον έλεγχο ο Μακαριότατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων λαμβάνει τους σβηστούς πυρσούς και εισέρχεται μαζί με τον Δραγουμάνο των Αρμενίων στο Ιερό Κουβούκλιο. Όλα τα κανδήλια είναι σβηστά και τίποτα δεν είναι αναμμένο στον Ιερό Ναό αλλά και στον Πανάγιο Τάφο.

Μέσα στον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης γονατιστός κάνει αρχιερατική προσευχή διαβάζοντας και ειδικές ευχές παρακαλώντας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να στείλει το Άγιο Φως του ως δώρο αγιασμού για τους ανθρώπους. Οι μαρτυρίες λένε πως μέσα στην απόλυτο ησυχία κατά την ώρα που προσεύχεται ο Πατριάρχης ακούγεται ένας συριγμός και σχεδόν ταυτόχρονα γαλαζόλευκες αστραπές του Αγίου Φωτός διαπερνούν από παντού, λες και ανάβουν εκατομμύρια φωτογραφικά φλας. Μέσα στο Πανάγιο Τάφο οι πυρσοί κεριών που κρατάει προσευχόμενος ο Πατριάρχης και αυτοί ανάβουν μόνοι τους από το Άγιο Φως, ενώ το πλήθος ξεσπάει σε ζητωκραυγές και δάκρυα χαράς και πίστης τρέχουν από τα μάτια του κόσμου. Λέγετε πως Το Άγιο Φως για τα πρώτα λεπτά της ώρας που βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο και ο Πατριάρχης το μοιράζει στους πιστούς, δεν έχει τις ιδιότητες της γνωστής μας φωτιάς.
Οποιοσδήποτε μπορεί να αγγίζει την φλόγα 33 κεριών και να μην καίγεται! Μετά από πάροδο 33 λεπτών περίπου η φλόγα είναι κανονική.

"λαζαράκια"

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους "λαζάρηδες", τα "λαζαρούδια" ή και "λαζαράκια". "Λάζαρο δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις" έλεγαν, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: "Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει..."
Στα "λαζαράκια" έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους "λαζάρηδες" έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα. Στην Κω οι αρραβωνιασμένες θα έφτιαχναν ένα λαζαράκι σε μέγεθος μικρού παιδιού, γεμισμένο με χίλια δυο καλούδια και κεντημένο σχεδόν σαν τις κουλούρες του γάμου, για να το στείλουν στο γαμπρό. Τα "λαζαρούδια" πολλές νοικοκυρές τα γέμιζαν με αλεσμένα καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, σταφίδες, μέλι, πρόσθεταν πολλά μυρωδικά και τα παιδιά ξετρελλαίνονταν να τα τρώνε ζεστά.
Υλικά
1 κιλό αλεύρι, 1 φακελάκι ξερή μαγιά, 1 φλιτζάνι γάλα ζεστό, περίπου 150 γρ. ζάχαρη, 1 κουταλιά κανέλα, 1 κουταλάκι αλάτι, λίγο γλυκάνισο, 2 φλιτζάνια χλιαρό νερό, περίπου 3 κουταλιές λάδι, καρύδια ολόκληρα για το πλάσιμο

Εκτέλεση: Ετοιμάζουμε το προζύμι από το προηγούμενο βράδυ, διαλύοντας τη μαγιά σε λίγο χλιαρό νερό και το ανακατεύουμε με ενάμισι φλιτζάνι αλεύρι. Το αφήνουμε σκεπασμένο. Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το βάζουμε σε μία λεκάνη. Κάνουμε μία λακκούβα στη μέση και ρίχνουμε όλα τα υλικά μαζί με το προζύμι. Ζυμώνουμε έως ότου γίνει η ζύμη μαλακή, αφράτη και δίχως να κολλάει. Παίρνουμε μικρά κομμάτια ζύμης και τα πλάθουμε σε σχήμα κορδονιού. Βάζουμε ένα καρύδι στο κέντρο και διπλώνουμε τα δύο άκρα του κορδονιού, στριβοντάς τα μεταξύ τους. Παίρνουμε λίγη ζύμη, πλάθουμε μικρά επτά κορδόνια και τα βάζουμε ανά δύο σε σχήμα σταυρού πάνω σε κάθε καρύδι. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς Κελσίου για 20 λεπτά περίπου.
Τα «Λαζαράκια» τα έφτιαχναν το Σάββατο του Λαζάρου και τα έδιναν στα παιδιά.

Πάσχα στην Κέρκυρα-Στάμνες

Κάθε χρόνο, ειδήσεις όλου του κόσμου προβάλουν εικόνες από το νησί της Κέρκυρας που γεμίζει από κόσμο την περίοδο του Πάσχα. Είναι μια από τις καλύτερες περιόδους γιατί τα μαγευτικά εναλλασσόμενα τοπία σε συνδυασμό με τον λαμπερό εορτασμό του Πάσχα, της “λαμπριάς”, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, την κάνει έναν από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς για ξένους και Έλληνες.

* Την Μεγάλη Δευτέρα οι Κερκυραίοι μπαίνουν στην τελική ευθεία για τις εορταστικές εκδηλώσεις, ήθη και έθιμα. Είναι η ήμερα όπου τα σπιτικά φτιάχνουν “μαντολάτο”, ”κολομπίνες”(τα χριστόψωμα) και “Φογάτσα” (ένα είδος τσουρεκιού στολισμένο με ένα κόκκινο αυγό)* Την Μεγάλη Πέμπτη γίνεται η ανάγνωση των 12 ευαγγελίων στο Duomo, την Καθολική Μητρόπολη στην Πλατεία Δημαρχείου. Ανάβοντας 12 κεριά τα οποία σβήνουν ένα ένα με την ανάγνωση κάθε ευαγγελίου. Επίσης είναι η ημέρα όπου κάθε κερκυραϊκό νοικοκυριό βάφει τα κόκκινα αυγά. Όπως συνηθίζεται, μετά την λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης οι γυναίκες μένουν στις εκκλησίες προκειμένου να στολίσουν τον επιτάφιο.* Την Μεγάλη Παρασκευή γίνεται η περιφορά των επιταφίων που είναι και η πιο φαντασμαγορική της χώρας. Πάντα μετά τους επιταφίους ακολουθεί μια φιλαρμονική ορχήστρα της περιοχής ή κάποια χορωδία.

* Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί στις 11:00 γίνεται η πρώτη Ανάσταση με όλα τα βλέμματα στραμμένα στην πόλη της Κέρκυρας. Το χαρακτηριστικό έθιμο για αυτή την ημέρα είναι το σπάσιμο το ¨μπότηδων¨ (στάμνες) οι οποίοι είναι γεμάτη με νερό. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου γίνεται η δεύτερη Ανάσταση στην κεντρική πλατεία με τα βεγγαλικά να προσθέτουν φαντασμαγορικό θέαμα. Αργότερα όλοι τρώνε την γνωστή μαγειρίτσα την οποία στην Κέρκυρα την ονομάζουν «τσιλίχουρδα»Πηγή. Incorfu

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΛΕΩΝΙΔΙΟ-ΑΕΡΟΣΤΑΤΑ

Μοναδικό στην Ελλάδα είνα το έθιμο των αερόστατων της Λαμπρής που συναντάται μόνο στο Λεωνίδιο. Τη νύχτα της Ανάστασης, αμέσως μετά το Χριστός Ανέστη δεκάδες πιστοί στην πλειονότητά τους νεαρής ηλικίας, κατευθύνονται σε ένα ξέφωτο που βρίσκεται σε λοφίσκο. Εκεί έχουν από νωρίς δημιουργήσει παράξενες κατασκευές που μοιάζουν με μικρά αερόστατα και έχουν ενσωματωμένη ειδική θήκη όπου υπάρχει ένα μικρό κερί. Οι νέοι αναβουν τα κεριά και αφήνον τα αερόστατα ελεύθερα. Αυτά λόγω της άνωσης του αέρα, αλλά και της ζέστης που δημιουργεί η φλόγα του κεριού, αρχίζουν να ανυψώνονται στον ουρανό. Το θέαμα που παρουσιάζεται είναι εντυπωσιακό.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

« Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Τετάρτη, τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρω Πόρνης γυναικός, μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίου Πάθους μικρὸν τοῦτο γέγονε».

Το πολύτιμο εκείνο μύρο, που η γυναίκα εκείνη άλειψε το κεφάλι και τα πόδια του Ιησού, και στη συνέχεια το σκούπισε με τις τρίχες της κεφαλής της, εκτιμήθηκε 300 δηνάρια. Απ’ τους Μαθητές, ο φιλάργυρος Ιούδας δήθεν σκανδαλίζεται, για την απώλεια τέτοιου μύρου.
Ο Ιησούς του κάνει παρατήρηση να μην ενοχλεί την γυναίκα. Τότε ο Ιούδας πηγαίνει στους αρχιερείς, που ήταν συγκεντρωμένοι στην αυλή του Καϊάφα και έκαναν ήδη συμβούλιο προκειμένου να θανατώσουν τον Ιησού. Και συμφωνεί μαζί τους την προδοσία του διδασκάλου για 30 αργύρια και από τότε ζητούσε ευκαιρία να τον προδώσει.
Να σημειώσουμε εδώ ότι, από το γεγονός αυτό της προδοσίας καθιερώθηκε και η νηστεία της Τετάρτης, ακόμα από τα αποστολικά χρόνια.

Ο Χριστός, εγκαινίασε μια νέα αντίληψη για τον αμαρτωλό άνθρωπο, εντελώς διάφορη από εκείνη της ιουδαϊκής κοινωνίας. Δεν είναι ο αμαρτωλός άνθρωπος μιασμένος από τη φύση του, αλλά ένας πνευματικά ασθενής, ο οποίος χρειάζεται βοήθεια. Έθεσε ως αντίδοτο της πνευματικής ασθένειας τη μετάνοια, η οποία είναι ο ισχυρότατος εκείνος μοχλός, ο οποίος γκρεμίζει το οικοδόμημα της αμαρτίας και αναγεννά τον άνθρωπο. Δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού παρήλθε ανεπιστρεπτί το καθεστώς του νόμου και της μισθαποδοσίας, και ανέτειλε η εποχή της χάρητος και του ελέους.

«Ο Χριστός, ο Νυμφίος (της Εκκλησίας) να, έρχεται ξαφνικά μέσα στην νύχτα. Μακάριος αυτός που αγρυπνεί και τον περιμένει. Αντίθετα, είναι ανάξιος εκείνος που θα τον εύρει ράθυμο και αμελή. Πρόσεχε, λοιπόν, ψυχή μου, μη τυχόν και καταληφθείς από τον (πνευματικό) ύπνο, για να μην παραδοθείς στον πνευματικό θάνατο, Κι έτσι κλειστείς έξω από την (ουράνια) βασιλεία. αλλά φρόντισε να συνέλθεις και φώναξε δυνατά: Άγιος, άγιος, άγιος είσαι Εσύ ο Θεός μας. δια της Θεοτόκου ελέησέ μας» xfe.gr

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:

α) Των δέκα παρθένων

β) Των Ταλάντων

Οι παρθένες είναι οι ψυχές μας και η προμήθεια λαδιού για το λυχνάρι είναι ο επίγειος συνεχής αγώνας για να κάνουμε το θέλημα του Θεού, να κάνουμε έργα ευποιίας, να παραμερίζουμε από την ύπαρξή μας συνεχώς όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι παρείσακτα στη φύση μας και αντιστρατεύονται την πνευματική μας πρόοδο και τελείωση. Το λυχνάρι είναι η παρρησία μας μπροστά στο Θεό.
Οι φρόνιμες παρθένες συμβολίζουν τις αγαθής προαίρεσης ψυχές, οι οποίες ζουν αδιάκοπα την λαχτάρα της ένωσής τους με το Νυμφίο της Εκκλησίας, τον σωτήρα Χριστό. Γι’ αυτό αγωνίζονται αέναα να αποκτούν αρετές και πνευματική προκοπή και να περιθωριοποιούν όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία αντιστρατεύονται την ένωσή τους με το Θεό. Οι μωρές παρθένες συμβολίζουν τις ράθυμες, αδιάφορες και εν πολλοίς εχθρικά προς το Χριστό διατελούσες ψυχές. Είναι εκείνες οι ψυχές οι οποίες απορροφημένες από την υλιστική ευδαιμονία, αδιαφορούν για την πνευματική πρόοδο και την εν Χριστώ σωτηρία.
Η Εκκλησία μας καλεί να είμαστε έτοιμοι για να υποδεχθούμε , τον ουράνιο Νυμφίο, τον Κύριο Ιησού, ο Οποίος θα έρθει αιφνιδίως, είτε ειδικώς κατά την στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικώς κατά την Δευτέρα Παρουσία.
Επίσης μας καλεί, φέρνοντας ενώπιόν μας την παραβολή των ταλάντων να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Κύριος.

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Την Αγία και Μεγάλη Δευτέρα η Εκκλησία έχει αφιερώσει στον Ιωσήφ τον πάγκαλο καθώς και στην ανάμνηση του θαύματος της ξηρανθείσης συκής.

Η Μεγάλη Δευτέρα είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε τον Ιωσήφ, όπου τα αδέρφια του τον πουλάνε δούλο, βρίσκεται στην Αίγυπτο, η γυναίκα του κυρίου του, Πετεφρή, του επιτίθεται ερωτικά, αυτός την αποπέμπει, κλείνεται στη φυλακή, ερμηνεύει τα όνειρα του Φαραώ για τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες, γίνεται στη συνέχεια ουσιαστικά πρωθυπουργός της Αιγύπτου, σώζει τον πατέρα του Ιακώβ, τ' αδέρφια του και όλο το λαό του Ισραήλ. Η Εκκλησία, προβάλλοντας το υπόδειγμα του Ιωσήφ, μας δείχνει το ήθος της, που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια απόκτησης της εσωτερικής ελευθερίας, και τον παραλληλίζει με τον Χριστό.

Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22): Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.

Η Κυριακή των Βαΐων

Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλαε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.

Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ὡσαννά· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».
Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.
Περιμένουμε και εμείς το Χριστό να περάσει...
Φοράμε καινούρια ρούχα, ανάβουμε κεριά, κάνουμε γιορτές, συγκινούμαστε, ενθουσιαζόμαστε. Αλλά δεν τον ακολουθούμε. Παραμένουμε στις εξωτερικές εκδηλώσεις. Μένουμε στην Κυριακή των Βαΐων. Δεν τον ακολουθούμε στο μαρτύριο, στη θυσία, στο σταυρό.
Η πορεία του ανθρώπου στο μαρτύριο είναι ήσυχη, μυστική. Βιώνει τη χαρά της προσμονής και της συνάντησης με το Χριστό, μα δεν έχει σχέση η χαρά αυτή με τις εξωτερικές εκδηλώσεις που συνηθίζουμε. Είναι και αυτές απαραίτητες αλλά δεν είναι μόνο αυτές.
Αν πράγματι θέλουμε να πλησιάσουμε τον Χριστό, πρέπει να έχουμε διάθεση να βρεθούμε κοντά Του τη στιγμή της δόξας Του, να Τον ακολουθήσουμε, να μην Τον χάσουμε ούτε στιγμή από τα μάτια μας. Γιατί τελικά η θέληση μας λείπει, για όλα τα άλλα φροντίζει Αυτός. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι ο σταυρός και η Ανάσταση είναι πραγματικότητα για όλους τους ανθρώπους.
xfe.gr

Σάββατο του Λαζάρου

Το Σάββατο πριν την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, η Ορθόδοξη Εκκλησία πανηγυρίζει μια μεγάλη εορτή, το θαύμα του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού όταν ανάστησε εκ των νεκρών τον νεκρό για τέσσερις ημέρες Λάζαρο. Στο τέλος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και των σαράντα ημερών νηστείας και μετάνοιας, η Εκκλησία συνδυάζει αυτή την Εορτή με την Κυριακή των Βαΐων που ακολουθεί. Μέσα σε θρίαμβο και χαρά η Εκκλησία γίνεται μάρτυρας της δύναμης του Χριστού πάνω στο θάνατο και Τον εξυψώνει ως Βασιλέα προτού εισέλθουμε στην πιο κατανυκτική εβδομάδα του χρόνου, αυτή που οδηγεί τους πιστούς στην ανάμνηση των Παθών, της Σταυρικής θυσίας και του θανάτου του Χριστού και τερματίσει στην Εορτή των Εορτών, το Άγιο και Μεγάλο Πάσχα.
Ο Λάζαρος είχε πατρίδα την Βηθανία της Ιουδαίας και ήταν φίλος του Χριστού. Αδελφές του ήταν η Μάρθα και η Μαρία που φιλοξένησαν και υπηρέτησαν τον Κύριο πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία (κοντά στα Ιεροσόλυμα περίπου δύο μίλια).
Λίγες μέρες προ του Πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.
Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω». Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44). Αυτό το υπερφυές θαύμα λοιπόν γιορτάζουμε την ημέρα αυτή.
Αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Το έτος 890 μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: «Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν», κλπ
Χαρακτηριστικό της μετέπειτα ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιον να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.

Από το site www.xfe.gr

Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΟΥ <<ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ>> ΤΕΡΨΙΘΕΑΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΟΣ ΤΕΡΨΙΘΕΑΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

Ὁδός Ἀρχιπελάγους & Γ. Γεννηματᾶ
Τ.Κ. 165 62

Ἱστορικά στοιχεῖα :Ἡ ἱστορία τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγ. Τρύφωνος ἀρχίζει μέ τήν αἴτησιν τοῦ Συλλόγου Οἰκιστῶν Τερψιθέας, πρός τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος τήν 12-12-1951, μέ τήν ὁποίαν αἰτοῦνται ἄδειαν ἀνεγέρσεως Ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἡ ἄδεια ἀνεγέρσεως χορηγεῖται καί μέ τήν ἔγκρισιν τοῦ Ὑπουργεῖου Παιδείας καί Θρησκευμάτων τήν 01-02-1953 τίθεται ὁ Θεμέλιος Λίθος τοῦ Ἱ.Ναοῦ.

Οἱ κάτοικοι τῆς Τερψιθέας ἀρχίζουν ἀμέσως μέ συνεισφοράς καί ἐράνους τήν ἀνοικοδόμησιν τοῦ Ἱ.Ναοῦ καί συγχρόνως, μετά τήν Σκηνήν πού χρησιμοποιοῦσαν ὡς Εὐκτήριον Οἶκον, κτίζουν ἐντός τοῦ ἀνεγειρομένου Ἱ.Ναοῦ "μικρό Ἐκκλησάκι" 30 τ.μ περίπου καί αἰτοῦνται τόν διορισμόν Ἐφημερίου.

Πράγματι ἡ Ἱερά Ἀρχιεπικοπή ἀνταποκρίνεται ἀσμένως καί μέ τό ἀπό 24-11-1954 ἔγγραφον τῆς Πολιτείας ἱδρύεται ἡ Ἐνορία τοῦ Ἱ.Ναοῦ Ἁγ. Τρύφωνος Τερψιθέας Γλυφάδας καί διορίζεται πρῶτος Ἐφημέριος ὁ Ἀρχιμ. Δανιήλ Μποῦρας.

Ο άγιος Συμεών επίσκοπος Περσίας

Στην Περσία υπήρχε χριστιανική κοινότητα, που οι άνθρωποί της είχαν άμεμπτη ζωή και μεγάλη αυταπάρνηση, έτοιμοι να θυσιαστούν για το όνομα και τη δόξα του Χριστού. Καρδιά αυτής της κοινότητας ήταν ο επίσκοπος Συμεών, παράδειγμα χριστιανικής ζωής.
Οι Πέρσες έβλεπαν τους χριστιανούς σαν αγκάθι στο μάτι τους. Γι’ αυτό και τους διέβαλαν στο βασιλιά Σαπώρ Β’ με το πρόσχημα ότι είχαν επαναστατικές διαθέσεις. Αμέσως ο Σαπώρ διέταξε να φέρουν τον επίσκοπο δεμένο μπροστά του. Ο Συμεών διαβεβαίωσε το βασιλιά ότι η χριστιανική θρησκεία κάνει νομιμόφρονες πολίτες και όχι ανόητους επαναστάτες. Ο βασιλιάς όμως ήταν τόσο προκατειλημμένος εναντίον του, που διέταξε να τον φυλακίσουν. Στη φυλακή ο Συμεών γνώρισε τον Γοθαζάτ, λιποτάκτη χριστιανό, που αλλαξοπίστησε για να σώσει το κεφάλι του. Τότε ο Συμεών, με κατάλληλο τρόπο συγκίνησε και πάλι την καρδιά του Γοθαζάτ για τον Χριστό. Όταν το έμαθε αυτό ο Σαπώρ, οργισμένος, αποκεφάλισε τον Συμεών και τον Γοθαζάτ, και επιπλέον άλλους 1150 χριστιανούς από την εκεί Εκκλησία, μαζί με τον πρεσβύτερο Αυδελά.

Η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη τους την 17η Απριλίου.

ΑΠΟ ΤΟ SITE www.enoriaka.gr

ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (Greek Revolution 1821)

ΤΟ Ε1 ΒΑΦΕΙ ΑΥΓΑ...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Ο Αλβιν Και Η Παρεα Του

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΟΝ ΑΛΒΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ .

Από τον Τιμ Χιλ, τον σκηνοθέτη του "Garfield 2" και σεναριογράφο πολλών επεισοδίων του "Μπομπ Σφουγγαράκη", έρχεται μια απολαυστική ταινία, που βασίζεται στην ομώνυμη παιδική σειρά της δεκαετίας του '50. Πρόκειται για μια σειρά κινουμένων σχεδίων που απόλαυσαν τρεις γενιές φαν και που για πρώτη φορά μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, συνδυάζοντας κινούμενα σχέδια με live action.
Η ταινία μάς γνωρίζει τους αγαπημένους χαρακτήρες της σειράς, τον Ντέιβ Σέβιλ και τα 3 σκιουράκια που τραγουδούν, τον αρχηγό του γκρουπ Άλβιν, τον ψηλό και ήσυχο Σάιμον και τον στρουμπουλό Θίοντορ. Το τρίο με τις τσιριχτές φωνές έκανε μια σειρά από τεράστιες επιτυχίες: πούλησε 43 εκατομμύρια άλμπουμ, κέρδισε αμέτρητα βραβεία Γκράμι, έγινε πρώτο όνομα μέσα από τη σειρά κινουμένων σχεδίων, έκανε πάμπολλες εμφανίσεις στην τηλεόραση, είχε ακόμη και τη δική του τηλεοπτική σειρά. Η σειρά προβαλλόταν τα πρωϊνά του Σαββάτου, έκανε ρεκόρ τηλεθέασης και φανατικό κοινό από 100 χώρες!

Kαι λίγο χρώμα στη ζωή μας...

Θερμόμετρο-Πείραμα

Το θερμόμετρο είναι ένας μικρός γυάλινος σωλήνας που έχει πάνω του χαραγμένη μια
κλίμακα θερμοκρασίας και έχει στη μια άκρη του μια υποδοχή που περιέχει υδράργυρο.

Καθώς ο υδράργυρος θερμαίνεται απ΄το σώμα μας, διαστέλλεται και ανεβαίνει μέσα στο
σωλήνα μέχρι να φθάσει σ΄ένα σημείο της κλίμακας (η οποία μπορεί να έχει ένα βέλος που
δείχνει το ανώτατο όριο της φυσιολογικής θερμοκρασίας). Μια μικρή εγκοπή του σωλήνα
εμποδίζει τον υδράργυρο να γυρίσει στην υποδοχή του όταν το θερμόμετρο απομακρύνεται
απ΄ τη θερμοκρασία του σώματος.

Πριν αγοράσετε ένα θερμόμετρο, δοκιμάστε το ζεσταίνοντας την υποδοχή του
υδραργύρου με το χέρι σας, ώστε να βεβαιωθείτε ότι μπορείτε να διακρίνετε καλά τη στήλη
του υδραργύρου και τις χαραγές της κλίμακας.

Όταν τοποθετηθεί στο στόμα, το θερμόμετρο δείχνει με αρκετή ακρίβεια τη θερμοκρα-
σία του σώματος. Είναι, όμως, ευκολότερο να πάρει κανείς τη θερμοκρασία ενός μικρού
παιδιού τοποθετώντας το θερμόμετρο στη μασχάλη. Σ΄ αυτήν την περίπτωση η θερμοκρα-
σία που θα δείξει το θερμόμετρο θα είναι κατά 0,5ο C περίπου χαμηλότερη απ΄ αυτήν που
θα δείξει αν τοποθετηθεί στο στόμα.

Κατασκευή 1: Ας κάνουμε ένα μπουκάλι θερμόμετρο.

Υλικά: Μια γυάλινη φιάλη αρκετά μεγάλη, μια κατσαρόλα, νερό, λiγο μελάνι, ένα πώμα από φελλό, ένα γυάλινο λεπτό σωλήνα ή ένα καλαμάκι, λίγο κερί, ένα καμινέτο.

Εκτέλεση: Γεμίζουμε την γυάλινη φιάλη εντελώς με νερό, αφού προηγουμένως το έχουμε χρωματίσει με λίγο μελάνι. Αφού περάσουμε μέσα στο φελλό το καλαμάκι, τοποθετούμε το πώμα στη φιάλη. Με το κερί καλύπτουμε το φελλό, ώστε η φιάλη, ο φελλός και το καλαμάκι να κλείνουν ερμητικά. Τοποθετούμε τη φιάλη μέσα στην κατσαρόλα που επίσης περιέχει νερό και όλα μαζί (κατσαρόλα και φιάλη) πάνω στο αναμμένο καμινέτο. Το χρωματισμένο νερό ανέρχεται στο σωλήνα καθώς η θερμοκρασία του νερού αυξάνει. Αν σβήσουμε το καμινέτο και περιμένουμε λίγο, το νερό θα κατέβει πάλι μέσα στο σωλήνα. Βλέπουμε δηλ. ότι το ύψος του νερού εξαρτάται από την θερμοκρασία. Φυσικά, δεν περιμένουμε ότι με το θερμόμετρο που κατασκευάσαμε θα μπορέσουμε να μετρήσουμε την θερμοκρασία με ακρίβεια - απλά θα μας δείξει πώς λειτουργεί ένα θερμόμετρο.

Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας

Στα τέλη του έτους αναμένεται να ανοίξει τις πύλες της στο κοινό η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το αναγεννημένο θαύμα του αρχαίου κόσμου και της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, όπως μπορείτε να δείτε στη σχετική φωτογραφία. Με συνολική έκταση 40.000 τετρ. μέτρα, 13 ορόφους, 3.500 θέσεις για τους αναγνώστες και προσωπικό 578 ατόμων, η νέα Βιβλιοθήκη -η δημιουργία της οποίας έγινε από την αιγυπτιακή κυβέρνηση σε συνεργασία με την UNESCO- βρίσκεται κοντά στην τοποθεσία της αρχαίας, με θέα τη Μεσόγειο αλλά και τη θέση όπου κάποτε βρισκόταν ο διάσημος Φάρος της Αλεξάνδρειας.
Ο σχεδιασμός της νέας βιβλιοθήκης έχει ως στόχο να αντικατοπτρίσει τις έννοιες του ανθρώπινου πολιτισμού και του κόσμου: ένας κύκλος με κλίση προς τη θάλασσα, βυθισμένος κατά το ήμισυ σε μια τεράστια δεξαμενή νερού, ως παρομοίωση του αρχαίου αιγυπτιακού ηλιακού θεού. Το κτίσμα διασχίζει ένας εναέριος διάδρομος που συνδέει το γειτονικό πανεπιστήμιο της Αλεξάνδρειας με την παραλιακή λεωφόρο, μπροστά στη βιβλιοθήκη. Επιπλέον, το κτίσμα περιβάλλεται από γρανιτένιο τείχος που φέρει επιγραφές όλων των ανθρώπινων πολιτισμών. Η τεράστια βιβλιοθήκη έχει στόχο να συγκεντρώσει, τουλάχιστον αρχικά, 4-8 εκατομμύρια τόμους, 50.000 χάρτες, 100.000 χειρόγραφα, 10.000 σπάνιες εκδόσεις, 100 τίτλους CD-ROM, 200.000 τεμάχια ακουστικού υλικού (κασέτες, δίσκους, CDs), 500.000 videos, καθώς και αρκετούς υπολογιστές με βάσεις δεδομένων. Το συνολικό κόστος της δημιουργίας της και του εμπλουτισμού της με υλικό υπολογίζεται ότι θα φτάσει τα 172 εκατ. δολάρια (περίπου 63,6 δισ. δρχ.). Επιπλέον, το συγκρότημα της βιβλιοθήκης θα περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, Μουσείο Επιστημών, Πλανητάριο, Σχολή Πληροφορικής, Ινστιτούτο Καλλιγραφίας και Μουσείο.Ηδη, ενδιαφέρον για προσφορά υλικού έχουν δείξει πολλά ασιατικά κράτη, ενώ την αρχή για την Ευρώπη έχουν κάνει η Ελλάδα, η Γαλλία, η Ισπανία και η Τουρκία.
Η αρχαία Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας κτίστηκε το 290 π.Χ. από τον Πτολεμαίο Ι και κατά την περίοδο της άνθισής της λέγεται ότι φιλοξενούσε περισσότερα από 500.000 χειρόγραφα. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καταστράφηκε, θεωρούνται μέχρι και σήμερα αδιευκρίνιστες, καθώς αρκετοί ιστορικοί αναφέρουν ότι κάηκε την ημέρα που οι ρωμαϊκές λεγεώνες του Καίσαρα έβαλαν φωτιά στον αιγυπτιακό στόλο που βρισκόταν στο λιμάνι, το 48 π.Χ., ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι επέζησε μέχρι την επιδρομή των Αράβων στην Αίγυπτο, 600 χρόνια αργότερα.

ΠΕΡΓΑΜΗΝΗ

Η περγαμηνή, ως υλικό γραφής, αντικατέστησε τον πάπυρο, παρά το γεγονός ότι ήταν ακριβότερη απ΄αυτόν.
Η ονομασία «περγαμηνή» εμφανίζεται για πρώτη φορά γύρω στον 4ο αι. π.Χ.. Νωρίτερα, ήταν γνωστή ως διφθέρα από τους Έλληνες και μεμβράνη από τους Ρωμαίους.
Η περγαμηνή χρησιμοποιήθηκε κυρίως από τους Εβραίους και τους Πέρσες. Ήταν φτιαγμένη από επεξεργασμένα δέρματα ζώων και είχε εξαιρετική αντοχή στο χρόνο.
Η επεξεργασία γινόταν ως εξής: Αποξήραιναν τα δέρματα με την έκθεσή τους στον ήλιο. Αφού τα άφηναν για ορισμένες μέρες, τα βουτούσαν μέσα σε ασβεστόνερο, ώστε να εξαφανιστεί το λίπος και να πέσουν οι τρίχες. Παρέμεναν έτσι επί τρεις συνεχείς μέρες. Κατόπιν τα έβγαζαν, τα αποξήραιναν και τα έτριβαν με ελαφρόπετρα και γύψο, ώστε να τα λειάνουν και να εξαλείψουν τις ανωμαλίες του δέρματος.
Στο τέλος άλειφαν το δέρμα με φοινικόλαδο για να μαλακώσει και το παρέδιδαν για να χρησιμοποιηθεί. Με τη διαδικασία αυτή η περγαμηνή αποκτούσε φινέτσα, ευλυγισία, μείωση του βάρους, ενώ παράλληλα μειωνόταν και ο όγκος της λόγω τριβής.
Η παραπάνω μέθοδος τελειοποιήθηκε στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας το 2ο αι. π.Χ.. Έτσι το φύλλο της περγαμηνής μπορούσε να τυλιχθεί και να διπλωθεί με οποιονδήποτε τρόπο, να κοπεί σε οποιεσδήποτε διαστάσεις, να γραφεί και από τις δύο πλευρές και ακόμα, όταν το έπλεναν, ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί και πάλι.
Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε με τη μορφή κυλίνδρου, αλλά πολύ αργότερα έκοψαν σε φύλλα, που ενωμένα σε τετράδια αποτέλεσαν το βιβλίο, το οποίο παρουσίαζε ευκολία στο άνοιγμα, κλείσιμο και στο ξεφύλλισμα.
Η περγαμηνή γνωρίζει πλατιά διάδοση και γρήγορα καθιερώνεται ως το κατ΄εξοχήν υλικό γραφής. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι και επί των χρόνων του Γκαίτε η περγαμηνή είχε ευρύτατη διάδοση, τέτοια ώστε ο μεγάλος αυτός συγγραφέας, διακρίνοντάς την από τα υπόλοιπα γραφικά υλικά, της αφιέρωσε τους επόμενους στίχους:
«…με μία περγαμηνή, γραμμένη, σφραγισμένη,
είναι φάντασμα που όλοι το τρομάζουν,
στην πένα κι όλα ο λόγος λες πεθαίνει
και το κερί και το πετσί εξουσιάζουν»

Πέργαμος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Συντεταγμένες: 39°07′00″N 27°10′60″E / 39.1167, 27.1833

Ερείπια ναού στον αρχαιολογικό χώρο της Περγάμου
Η Πέργαμος ήταν μια δοξασμένη και πλούσια πόλη της Μυσίας, που βρισκόταν χτισμένη πάνω σε ένα μικρό λόφο (από τον οποίο πήρε το όνομά της, που σημαίνει φρούριο ή ακρόπολη).
Η ένδοξη ιστορία της αρχίζει στα 293 π.Χ., όταν ο βασιλιάς Λυσίμαχος ασφάλισε στο οχυρό του λόφου τους θησαυρούς του και ανάθεσε στο στρατηγό του Φιλέταιρο να τους φυλάει. Ο Φιλέταιρος, μετά το θάνατο του Λυσίμαχου και με τα 9.000 τάλαντα των θησαυρών, ένα ποσό τεράστιο για την εποχή του, ίδρυσε το μικρό κρατίδιο της Περγάμου, που το κράτησε μέχρι το θάνατό του. Ο Άτταλος Α', ο απόγονός του, χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού για να εξωραΐσει την Πέργαμο κι ο Ευμένης ο Β', ο διάδοχός του, έχτισε ένα πλήθος ναών και δημόσιων κτηρίων και ανάμεσά τους το βωμό της Περγάμου.
Η Πέργαμος καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους κι έγινε το μεγαλύτερο εμπορικό, πολιτικό και στρατιωτικό κέντρο της ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας. Η βιβλιοθήκη της ήταν από τις μεγαλύτερες του κόσμου, αλλά ο Αντώνιος χάρισε τα βιβλία της στη βασίλισσα της Αιγύπτου, την Κλεοπάτρα. Στην Πέργαμο άκμασε και ο διάσημος γιατρός της αρχαιότητας Γαληνός. Μετά την επανάσταση των Περγαμηνών κατά των Ρωμαίων (88) και την επανάσταση του Μακρινού, δολοφόνου του Καρακάλλα (117), η Πέργαμος απογυμνώθηκε από τα αξιολογότερα μνημεία τέχνης τα οποία μεταφέρθηκαν στη Ρώμη. Τον 7ο αιώνα έγινε βυζαντινή επαρχία και στα 1401 καταστράφηκε εντελώς από τον Ταμερλάνο και έμεινε για έναν αιώνα έρημη και ακατοίκητη, μέχρι που στα 1450 οι Τούρκοι ξανάχτισαν την πόλη στους πρόποδες του λόφου.
Ο σημερινός οικισμός λέγεται Bergama και έχει πληθυσμό περίπου 55.000 κατοίκων.

Τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου

1. Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας
2. Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας
3. Ο Ναός της Άρτεμης στην Έφεσο
4. Το Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία
5. Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού
6. Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας
7. Ο Κολοσσός της Ρόδου

ΛΟΓΙΑ ...ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ

ΕΝΑΣ ΜΑΥΡΟΣ ΛΕΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΣΠΡΟ:

-ΕΓΩ...ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΗΜΟΥΝ ΜΑΥΡΟΣ,

ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΗΜΟΥΝ ΜΑΥΡΟΣ,

ΟΤΑΝ ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ...

ΟΤΑΝ ΚΡΥΩΝΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ,

ΟΤΑΝ ΤΡΟΜΑΖΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ,

ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ...

-ΕΣΥ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΗΣΟΥΝ ΡΟΖ,

ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ ΗΣΟΥΝ ΑΣΠΡΟΣ

ΟΤΑΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΕΙΣΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟΣ,

ΟΤΑΝ ΚΡΥΩΝΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΜΠΛΕ,

ΟΤΑΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΚΙΤΡΙΝΟΣ,

ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟΣ,

ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΓΚΡΙ...

ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΕΓΧΡΩΜΟ???????????