ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΑΡΑΒΑΚΙ...

Αφαλάτωση

Αφαλάτωση είναι η διεργασία αφαίρεσης αλάτων από μια αλατούχα ουσία και κυρίως από αλατούχα ύδατα. Έτσι, κατ΄ επέκταση, η αφαλάτωση είναι μια μέθοδος ανάκτησης πόσιμου νερού από θαλασσινό νερό, υφάλμυρα ποτάμια και λίμνες.
Εφαρμόζεται κυρίως σε περιοχές με ξηρό κλίμα, φτωχές σε πόσιμο νερό και με πρόσβαση όμως σε θαλασσινό νερό. Η αφαλάτωση άρχισε να αναπτύσσεται κατά τον 20ο αιώνα με την εμφάνιση λειψυδρίας σε πολλές περιοχές της Γης. Όπως είναι γνωστό το 97,3% περίπου των παγκόσμιων αποθεμάτων νερού βρίσκεται στη θάλασσα αναμεμιγμένο σε μεγάλες αναλογίες με διάφορα διαλυμένα άλατα σε τέτοια μορφή που η χρήση του, είτε ως πόσιμο, είτε ακόμα και για βιομηχανικές διεργασίες καθίσταται αδύνατη.

Ιστορικά η ιδέα της αφαλάτωσης ανάγεται στους αρχαίους Έλληνες ναυτικούς που την εφάρμοζαν κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα με την εξάτμιμση του θαλασσινού νερού που την περιγράφει και ο Αριστοτέλης. Επίσης περιγραφή αφαλάτωσης αναφέρεται ως πραγματεία από Άραβα συγγραφέα του 8ου μ.Χ. αιώνα που βασίζεται στην απόσταξη του νερού.

Μέθοδος:

Η αφαλάτωση του θαλασσινού νερού με τη χρήση της τεχνικής της αντιστροφής όσμωσης είναι πλέον μια δοκιμασμένη και αναγνωρισμένη τεχνολογία που μπορεί να παρέχει υψηλής ποιότητας νερό ύδρευσης.
Η τεχνική βασίζεται στην διέλευση του θαλασσινού νερού σε υψηλή πίεση μέσα από μεμβράνες που διαχωρίζουν το νερό εισόδου σε δυο κλάσματα. Το διήθημα (permeate), δηλαδή το νερό που διέρχεται από την μεμβράνη (30 – 40% του νερού εισόδου) και το συμπύκνωμα (concentrate) (60 – 70%), δηλαδή το νερό που δεν διέρχεται. Στο συμπύκνωμα παραμένει το 99.8% των αλάτων του διηθήματος. Το διήθημα είναι νερό εξαιρετικά χαμηλής περιεκτικότητας σε άλατα κατάλληλο για ύδρευση, άρδευση και τις περισσότερες βιομηχανικές χρήσεις.

Μετέωρα

Στο Γεωγραφικό διαμέρισμα της Θεσσαλίας στα παλιά χρόνια, υπήρχε μια απέραντη λίμνη. Σύμφωνα με την παράδοση ένας μεγάλος σεισμός χώρισε τα βουνά στα δύο και ανάμεσα στον Όλυμπο και τον Κίσσαβο σχηματίστηκε ένα πέρασμα, τα Τέμπη. Τα νερά χύθηκαν στη θάλασσα και η Θεσσαλία έγινε μια πεδιάδα.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Γερμανού γεωλόγου Αλ. Φίλιπσον, οι βράχοι των Μετεώρων δημιουργήθηκαν από μια μεγάλη μάζα από ποταμίσιες πέτρες, άμμο και λάσπη που ενώθηκαν για να σχηματίσουν ένα ενιαίο κώνο.
Όταν αργότερα, τα νερά της Θεσσαλικής λίμνης χύθηκαν στο Αιγαίο, αυτός ο ενιαίος όγκος χωρίστηκε εξαιτίας διαβρωτικής δράσης του νερού, των δυνατών ανέμων, των ραγδαίων βροχών και των σεισμικών δονήσεων, σχηματίζοντας λόφους και βράχους σε διάφορα σχήματα και μεγέθη.
Η στερεοποίηση των ποταμίσιων λίθων και της άμμου σε συμπαγείς βράχους, ήταν αποτέλεσμα της διάλυσης των ασβεστολιθικών πετρωμάτων, καθώς και της πίεσης που για πολλές χιλιάδες χρόνια ασκήθηκε στα χαμηλότερα απολιθώματα από τα υψηλότερα.
Η άποψη του Φίλιπσον θεωρείται ολοκληρωμένη επειδή εξηγεί τον βοτσαλωτό χαρακτήρα των βράχων και των λόφων και επειδή οι εξηγήσεις δεν βρίσκονται σε αντίθεση με την παράδοση που αναφέρεται στη θάλασσα της Θεσσαλίας.
Σώζονται και λειτουργούν σήμερα μόνο 6 μοναστήρια:
1. Ιερά Μονή του Μεγάλου Μετεώρου ή Μεταμορφώσεως.
2. Ιερά Μονή του Βαρλαάμ.
3. Ιερά Μονή του Αγίου Στεφάνου.
4. Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά.
5. Ιερά Μονή Ρουσάνου.
6. Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας.

Τεθλασμένη γραμμή.

Στη Γεωμετρία ως τεθλασμένη ή πολυγωνική γραμμή χαρακτηρίζεται το ευθύγραμμο σχήμα που αποτελείται από διαδοχικά ευθύγραμμα τμήματα, τα οποία δεν αποτελούν ευθεία γραμμή.Τα ευθύγραμμα αυτά λέγονται πλευρές της τεθλασμένης και τα άκρα τους κορυφές. Η πρώτη και τελευταία κορυφή, όταν υπάρχουν, λέγονται άκρα της.

Μήκος ή Περίμετρος της τεθλασμένης ονομάζεται το άθροισμα των μηκών των πλευρών της.
Μία τεθλασμένη λέγεται απλή όταν κάθε σημείο της που δεν είναι κορυφή ανήκει σε μία μόνο πλευρά της, όταν δηλαδή δεν διασταυρώνονται οι πλευρές της. Μια απλή κλειστή τεθλασμένη λέγεται πολύγωνο.

ΤΟ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ

Η Στερεά Ελλάδα ή Κεντρική Ελλάδα είναι γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδας. Από το 1821 φέρεται και με την ονομασία Ρούμελη. Οι δε κάτοικοί της καλούνται Στερεοελλαδίτες ή Ρουμελιώτες.
Τους νομούς της Στερεάς Ελλάδας αποτελούν σήμερα: η Αιτωλοακαρνανία, η Ευρυτανία, η Φωκίδα, η Φθιώτιδα, η Βοιωτία, η Εύβοια και η Αττική. Στη παραδοσιακή ονομασία Ρούμελη, συνήθως δεν περιλαμβάνονταν η Αττική.
Η Στερεά Ελλάδα δεν θα πρέπει να συγχέεται με την ομώνυμη Περιφέρεια, μια και αυτή είναι ένα διοικητικό μόρφωμα που δεν περιλαμβάνει όλους τους νομούς της περιοχής.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

Το φθινόπωρο οφείλει το όνομα του στο ρήμα φθίνω και τα οπωρικά που τελειώνουν σιγά-σιγά και σημαίνει την εποχή που φθίνουν, που παύουν να καρπίζουντα οπωροφόρα δέντρα.

Ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου ο Σεπτέμβριος οφείλει το όνομα του στον αριθμό επτά, σέπτεμ στα λατινικά το επτά και βερ το έαρ δηλαδή η άνοιξη, δηλώνοντας ότι ο μήνας ήταν ο έβδομος μήνας των Ρωμαίων, αρχίζοντας από τον Μάρτιο που αρχικά ήταν ο πρώτος μήνας του Ρωμαϊκού έτους και την εαρινή ισημερία στις 24 Μαρτίου, οπότε και αρχίζει η άνοιξη.Το μήνα αυτό οι πρόγονοι μας έπιναν πολύ γάλα και εύχονταν για υγεία.Σύμφωνα με το Δημόκριτο κατά το μήνα Σεπτέμβριο συμβαίνουν εναλλαγές ανέμων και επικρατούν βροχές, φυσιολογικά φαινόμενα για την εποχή, απλά εμείς κακομάθαμε να κρατάει το καλοκαίρι μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου και φέτος που ο καιρός είναι φυσιολογικός μας κακοφαίνεται.Στο τέλος του μήνα εκδημούν τα χελιδόνια και όλα τα αποδημητικά πουλιά, γεγονός που έχει καταγραφεί από την αρχαιότητα ακόμη.

Ο μήνας Σεπτέμβριος συνδέεται άμεσα με την καρποφορία της αμπέλου και του τρύγου,γι’ αυτό στην παράδοση μας διασώθηκε και με το όνομα τρυγητής.Κύρια ασχολία όσων καλλιεργούν αμπέλια αυτόν τον καιρό είναι ο τρύγος.Έτσι ο μήνας από την αρχαιότητα ακόμη στα ψηφιδωτά εικονίζεται ως τρυγητής με το πλεκτό κοφίνι, να πατάει ξυπόλητος σταφύλια στο πατητήρι, πάντοτε με την εύθυμη παρέα του, άνδρες και γυναίκες.Από τον ευλογημένο από το θεό Διόνυσο καρπό παράγεται ο μεθυστικός οίνος.

Η εποχή του τρύγου πάντοτε στην ιστορία της καλλιέργειας αμπέλου ήταν ένα λαϊκό πανηγύρι, καθώς για την συγκομιδή του καρπού απαιτούνται πολλά χέρια.Ο τρύγος πάντα και παντού τελειώνει με χαρές, φαγοπότι και τραγούδια.

Είναι ακόμα και ο μήνας ενάρξεως των σχολείων.
Ήρθε του Σταυρού, τέλος του Καλοκαιριού.
Ή σταφύλια τρυγάμε ή Μπροστά πάει ο τρυγητής και παρά πίσω ο πατητής.
Ξένα τα σταφύλια, ξύδι το κρασί.
Σεπτεμβριάτικος καιρός πότε κάφτης πότε βροχερός.
Τρύγα τα δικά σου αμπέλια κι όχι τα ξένα.
Χαλάζι του τρυγητή, ούτε ρόγα στο τσαμπί.

Δωριείς

Οι Δωριείς ήταν ένα από τα τέσσερα αρχαία ελληνικά φύλα που ήρθαν στην Ελλάδα πριν από το 12 π.Χ. αιώνα και κατάλυσαν τον μυκηναϊκό πολιτισμό που άκμαζε τότε.
Σύμφωνα με τις παλιότερες θεωρίες των διάφορων αρχαιολόγων και κοινωνιολόγων, οι Δωριείς εμφανίστηκαν τελευταία στον ελληνικό χώρο, μετά από τους Αχαιούς , τους Ίωνες και τους Αιολείς. Σαν κοιτίδα της προέλευσής τους θεωρούσαν το βορρά και πίστευαν ότι οι Δωριείς έφτασαν στην Ελλάδα ακολουθώντας το δρόμο από το βορρά προς το νότο από τη στεριά και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή γύρω απ' τον Όλυμπο και αργότερα στράφηκαν προς τη Θεσσαλία, τη Δωρίδα και την Πελοπόννησο.
Αμφισβητούμενη θεωρία προέλευσης.
Κάποια θεωρία υποστηρίζει ότι οι Δωριείς ήρθαν στην Ελλάδα από τη Μ. Ασία ακολουθώντας το θαλασσινό δρόμο.
Έθιμα και Τέχνη.

Η σπουδαιότερη δωρική πόλη ήταν η Σπάρτη. Αυτή διατήρησε ανόθευτο το χαρακτήρα της φυλής, που ήταν αυστηρός, τραχύς και πρακτικός. Και οι υπόλοιπες δωρικές πολιτείες, όμως, διατήρησαν τα ήθη, τα έθιμα, τη διάλεκτο, τους θεσμούς και το πολίτευμα της φυλής, καθώς και το δωρικό ρυθμό στην τέχνη.

http://images.google.gr/imgres?imgurl=http://dim-kokkar.sam.sch.gr/index_files/greece2.jpg&imgrefurl=http://dim-kokkar.sam.sch.gr/index_files/diam.htm

Ποτάμια, βουνά, λίμνες της Ελλάδας.

Τα σπουδαιότερα ποτάμια, βουνά και λίμνες της χώρας μας είναι:

Βουνά:
Άγραφα,Βέρμιο,Γκιόνα,Γράμμος,Δίκτη,Κίσαβος,Λευκά Όρη,Μαίναλο,Όλυμπος,Όσα,Όθρυς
Πίνδος,Φαλακρός,Χολομώντας,Ψηλορείτης.

Ποτάμια:

Αξιός,Αλιάκμονας,Άραχθος,Αχελώος,Ασωπός,Αλφειός,Γαλλικός,Έβρος,Εύηνος,Ευρώτας,

Κηφισός,Λουδία,Λούρος,Μέγδοβας,Μόρνος,Νέστος,Πάμισος,Πηνειός(Θεσσαλίας),Πηνειός
(Πελοποννήσου),Στρυμόνας,Σπερχειός.

Λίμνες:

Αμβρακία,Βεγορίτιδα,Βιστωνίδα,Βόλβη,Δοϊράνη,Ιωαννίνων,Κερκίνη,,Καστοριάς,Λυσιμαχεία
Λαγκαδά,Μαραθώνα,Μεγάλη Πρέσπα,Μικρή Πρέσπα,Τριχωνίδα,Υλίκη.

Τεχνητές Λίμνες:

Αλιάκμονα,Κρεμαστών,Καστρακίου,Μόρνου,Πουρναρίου(Αράχθου),Ταυρωπού.

Γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας.

Η χώρα μας είναι χωρισμένη σε 9 γεωγραφικά διαμερίσματα και σε 51 νομούς.
Τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας με τους νομούς και τις πρωτεύουσες είναι:

· Θράκη
ΕΒΡΟΥ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
ΡΟΔΟΠΗΣ-ΚΟΜΟΤΗΝΗ
ΞΑΝΘΗΣ-ΞΑΝΘΗ
· Μακεδονία
ΚΑΒΑΛΑΣ-ΚΑΒΑΛΑ
ΔΡΑΜΑΣ-ΔΡΑΜΑ
ΣΕΡΡΩΝ-ΣΕΡΡΕΣ
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ-ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΚΙΛΚΙΣ-ΚΙΛΚΙΣ
ΠΕΛΛΑΣ-ΕΔΕΣΣΑ
ΗΜΑΘΙΑΣ-ΒΕΡΟΙΑ
ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ-ΚΑΣΤΟΡΙΑ
ΦΛΩΡΙΝΑΣ-ΦΛΩΡΙΝΑ
ΚΟΖΑΝΗΣ-ΚΟΖΑΝΗ
ΓΡΕΒΕΝΩΝ-ΓΡΕΒΕΝΑ
ΠΙΕΡΙΑΣ-ΚΑΤΕΡΙΝΗ
· Ήπειρος
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ-ΓΙΑΝΝΕΝΑ
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ-ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
ΑΡΤΑΣ-ΑΡΤΑ
ΠΡΕΒΕΖΑΣ-ΠΡΕΒΕΖΑ
· Θεσσαλία
ΛΑΡΙΣΗΣ-ΛΑΡΙΣΑ
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ-ΒΟΛΟΣ
ΤΡΙΚΑΛΩΝ-ΤΡΙΚΑΛΑ
ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ-ΚΑΡΔΙΤΣΑ
· Στερεά Ελλάδα
ΑΤΤΙΚΗΣ-ΑΘΗΝΑ
ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ-ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ
ΒΟΙΩΤΙΑΣ-ΛΙΒΑΔΕΙΑ
ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ-ΛΑΜΙΑ
ΕΥΒΟΙΑΣ-ΧΑΛΚΙΔΑ
ΦΩΚΙΔΑΣ-ΑΜΦΙΣΣΑ
ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ-ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
· Πελοπόννησος
ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ-ΚΟΡΙΝΘΟΣ
ΑΧΑΪΑΣ-ΠΑΤΡΑ
ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ-ΝΑΥΠΛΙΟ
ΗΛΕΙΑΣ-ΠΥΡΓΟΣ
ΑΡΚΑΔΙΑΣ-ΤΡΙΠΟΛΗ
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ-ΚΑΛΑΜΑΤΑ
ΛΑΚΩΝΙΑΣ-ΣΠΑΡΤΗ
· Νησιά Αιγαίου
ΚΥΚΛΑΔΩΝ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ
ΛΕΣΒΟΥ-ΜΥΤΙΛΗΝΗ
ΧΙΟΥ-ΧΙΟΣ
ΣΑΜΟΥ-ΣΑΜΟΣ
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ-ΡΟΔΟΣ
· Νησιά Ιονίου
ΚΕΡΚΥΡΑΣ-ΚΕΡΚΥΡΑ
ΛΕΥΚΑΔΑΣ-ΛΕΥΚΑΔΑ
ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ-ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ
ΖΑΚΥΝΘΟΥ-ΖΑΚΥΝΘΟΣ
· Κρήτη
ΧΑΝΙΩΝ-ΧΑΝΙΑ
ΡΕΘΥΜΝΟΥ-ΡΕΘΥΜΝΟ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ-ΗΡΑΚΛΕΙΟ
ΛΑΣΙΘΙΟΥ-ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Κεφαλονιά

Η Κεφαλονιά είναι το έκτο σε μέγεθος νησί της Ελλάδας, καταλαμβάνοντας έκταση 786 τ.χλμ. Είναι το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου παρόλο που έρχεται δεύτερο σε πληθυσμό με 36.527 κατοίκους(απογραφή 2001). Η πρωτεύουσα του νομού Κεφαλληνιάς και Ιθάκης είναι το Αργοστόλι, από το 1757. Η προσάρτηση των Επτανήσων στην Ελλάδα έγινε στις 21 Μαϊου του 1864. Το νησί υπέστη σοβαρές καταστροφές από τον ισχυρό σεισμό του 1953, όταν σχεδόν ισοπεδώθηκε, αλλά αργότερα ανοικοδομήθηκε από τους κατοίκους με αποτέλεσμα σήμερα να γνωρίζει ραγδαία τουριστική ανάπτυξη.

Αποκαλείται το 'νησί της παραξενιάς' από το πλήθος των ασυνήθιστων φαινομένων που καταγράφονται στο νησί. Η ακτογραμμή, μήκους 254 χλμ., αποκαλύπτει έναν πλούσιο οριζόντιο διαμελισμό. Λωρίδες γής εισχωρούν στη θάλασσα σχηματίζοντας τις χερσονήσους της Παλικής στα δυτικά και της Ερίσου στα βόρεια, ενώ η θάλασσα σχηματίζει ευρείς όρμους και κόλπους. Τα κυριότερα λιμάνια είναι της Σάμης, απέναντι από την Ιθάκη, και του Αργοστολίου, στα δυτικά, που υπήρξε από την αρχαιότητα στρατηγικής σημασίας φυσική ναυτική βάση. Οι κόλποι του Μύρτου και του Αθέρα στα βόρεια, και των Λουρδάτων και του Κατελειού στα νότια ξεχωρίζουν για τις γοητευτικές παραλίες που προσελκύουν πολλούς επισκέπτες κάθε χρόνο. Τα γεωλογικά φαινόμενα του νησιού είναι οι Καταβόθρες, το σπήλαιο της Δρογκαράτης και το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης.
όνομα Κεφαλλήνια, όπως την αποκαλεί ο Ηρόδοτος, προήλθε από τους Κεφαλλάνες, λαό της Δυτικής Ελλάδας. Η ταραγμένη ιστορία του νησιού, ωστόσο, επέφερε μεγάλες διακυμάνσεις στον πληθυσμό του ενώ ακολούθησε έντονη εσωτερική μετανάστευση προς τα αστικά κέντρα. Όσον αφορά τα αξιοθέατα, τα σπουδαιότερα είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου, το Ναυτικό και Περιβαλλοντικό Μουσείο Φισκάρδου, με πληροφορίες για την ιστορία του νησιού, τη θαλάσσια ζωή και τις φυσικές ομορφιές, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κεφαλονιάς και Ιθάκης, στα Δαυγάτα, το Εκκλησιαστικό Μουσείο Ιεράς Μονής Αγίου Ανδρέα Μηλαπιδιάς, όπου εκτίθενται εκκλησιαστικά κειμήλια, αγιογραφίες, εικόνες και τοιχογραφίες και η Μονή Αγίου Γερασίμου(ή Νέας Ιερουσαλήμ). Παράδοση αποτελούν τα κρασιά που παράγει το νησί, με πιο γνωστή την ποικιλία Ρομπόλα, ενώ η κεφαλλονίτικη κουζίνα περιλαμβάνει τα γνώστα επτανησιακά πιάτα, όπως η παστιτσάδα και η αλιάδα.

Άρθρα

Μπροστά από τα ονόματα (ουσιαστικά και επίθετα) μπαίνουν συνήθως κάποιες κλιτές λέξεις, που λέγονται άρθρα. Τα άρθρα δείχνουν το γένος της λέξης την όποια συνοδεύουν.
Τα άρθρα διακρίνονται σε δυο είδη: το οριστικό ( ο, η, το) και το αόριστο (ένας, μία, ένα).
Το οριστικό άρθρο
Το οριστικό άρθρο ορίζει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ζώο ή πράγμα. Έχει τρεις πτώσεις: ονομαστική, γενική και αιτιατική.
π.χ. Τηλεφώνησε ο Γιώργος.
Η μητέρα μαγειρεύει.
Γιατί κλαίει το μωρό;

Το αόριστο άρθρο
Το αόριστο άρθρο δεν ορίζει κάτι συγκεκριμένο. Αντίθετα, φανερώνει ένα αόρατο πρόσωπο, ζώο ή πράγμα. Έχει τρεις πτώσεις: ονομαστική, γενική και αιτιατική.
π.χ. Ένας μαθητής σήκωσε το χέρι του.
Μια φορά κι έναν καιρό.
Θέλω ένα βιβλίο μαγειρικής.

Παρατηρήσεις:
Το ένας, μια, ένα είναι αριθμητικό που το χρησιμοποιούμε και για αόριστο άρθρο. Γι' αυτό πρέπει να διακρίνουμε πότε είναι αόριστο άρθρο και πότε είναι αριθμητικό.
π.χ. Συνάντησα ένα φίλο μου.
Αγόρασα ένα μόνο βιβλίο.
Το αόριστο άρθρο δεν έχει πληθυντικό αριθμό. Γι' αυτό, όταν θέλουμε να μιλήσουμε για πολλά πρόσωπα, ζώα ή πράγματα, το αναφέρουμε χωρίς άρθρο.
π.χ. Ήρθε κρατώντας λουλούδια.
Ρούχα ριγμένα κάτω.

ΤΟ ΡΗΜΑ

ΚΛΙΚ

Μαρσέλ Προυστ

Το μυαλό λειτουργει με βάση το ''παρελθόν-μέλλον΄΄ ΑΔΥΝΑΤΕΙ να συλλαβει το παρόν.Εάν ''συλλάβεις'' το παρόν υψώνεσαι πάνω από το παρελθόν και πέρα απο το μέλλον.Οποιος λοιπον καταφέρνει να ''γραπώσει''το παρόν,''αδιαφορεί'' για το .... μέλλον επειδή ''γνωρίζει'' οτι το μέλλον δεν θα ειναι παρα ενα ''παρόν'', ακριβώς σαν και αυτο που βιωνει μονιμα, δλδ κατα καποιον ουσιαστικο τροπο το μελλον ήδη το βιωνει.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΙΟ Α(Η1Ν1)

AΓΙΑΣΜΟΣ (11-09-2009)

Αύριο ανοίγουν τα σχολεία....

Ο αγιασμός στο σχολείο μας θα γίνει στις 9:15 ,

καλή αρχή σε όλους μας

και εσείς παιδιά καλή πρόοδο.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΖΩΗΣ !!!

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στη τάξη μ' ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα έν' άδειο γυάλινο βάζο κι άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσανε μ' απορία. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
-«Είναι γεμάτο το βάζο;» κι οι μαθητές απάντησανε:
-«Ναι, είναι γεμάτο».
Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια κι άρχισε να γεμίζει το βάζο. Το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κυλήσανε και γεμίσανε τα κενά ανάμεσα στις πέτρες. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:-«Είναι γεμάτο το βάζο;» κι οι μαθητές απαντήσανε:-«Ναι, είναι γεμάτο».Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι μ' άμμο κι άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισ' όλα τα κενά μεταξύ πετρών και βότσαλων. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
-«Είναι γεμάτο το βάζο;» Οι μαθητές διστάσανε για λίγο, αλλά απαντήσανε:
-«Ναι, είναι γεμάτο».
Αυτός ξαναχαμογέλασε και πάντα χωρίς να μιλά, πήρε από τη χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες κι άρχισε να τ' αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα τα υπόλοιπα κενά. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
-«Είναι γεμάτο το βάζο;» κι οι μαθητές, γελώντας αυτή τη φορά, απαντήσανε:
-«Ναι, είναι γεμάτο».-
«Τώρα», τους λέει ο καθηγητής, «θέλω να θεωρήσετε πως το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μεγάλες πέτρες είναι τα πιο σημαντικά. Τέτοια είν', η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούνε στα πιο σημαντικά, τόσο σημαντικά, που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να 'ναι γεμάτη».«Τα βοτσαλάκια είναι τ' άλλα πράγματα που 'ρχονται στη ζωή μας, όπως, οι σπουδές, η εργασία, το σπίτι, το αυτοκίνητο. Είναι μικρά πράγματα... βοτσαλάκια... Αν αυτά βάλετε πρώτα στο βάζο, δε θα υπάρχει χώρος για τις μεγάλες πέτρες: τα σημαντικά της ζωής»!«Η άμμος είν όλα τα υπόλοιπα: ένα καλό γεύμα, μια βόλτα στη παραλία, ο χορός, το τραγούδι, ένα βιβλίο, οι μικρές απολαύσεις της ζωής. Αν βάλετε πρώτα την άμμο στο βάζο, δε θα υπάρχει χώρος μήτε για τα βότσαλα αλλά μήτε και για τις πέτρες»!«Το βάζο είν' η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δε θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε το σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε τα δημοτικά τέλη και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες σας».Οι μαθητές είχανε μείνει άφωνοι.
Ένας όμως ρώτησε:-«Η μπύρα κύριε καθηγητά, τί αντιπροσωπεύει»;
Ο καθηγητής χαμογέλασε κι απάντησε:
-«Χαίρομαι που το ρωτάς! Να σας πω: δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είν' η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένοι είστε, γιατί πρέπει να ξέρετε: Πάντα θα υπάρχει λίγος χώρος για δύο μπυρίτσες»!!!