«Έρημος και ισχυρός»
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Κι επέτρεψες στο σερνικό βουνό να σου αγκαλιάζει το τέλος Σερνικός και αποφασισμένος Έλλην, ελληνικός και ελληνότροπος Αιφνιδιαστής του Χάρου, αιφνιδιαστής των καιρών Των καιρών που εκχυδαίζουν και εξευτελίζουν Τα πάντα γύρω τους, πάνω τους, μέσα τους.
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Ενόχλησες ζων, ενόχλησες θνήσκων, ενόχλησες ολόνεκρος Μυθοπλασίες, συνωμοσίες και χυδαιολογίες σε τύλιξαν Την ώρα που εσύ τις φωτεινές γέφυρες γαλήνια διάβαινες Πρόωρα για να ενωθείς με τους καλούς, αβάφτιστους προγόνους Εξ απήνης πιάνοντας τους φτωχο-ϋπάλληλους του Άδη Και του Θανάτου τους λακέδες στην παρούσα (υποτίθεται) ζωή.
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Σε κατάλαβαν μονάχα ο εαυτός σου, τα βοτάνια του βουνού Τα πετούμενα, οι πηγές, τα λιόδεντρα και ο ήλιος Η μάνα σου κι ελάχιστοι ομότροποι που συντονίστηκαν μαζί σου Αέρας τα πράγματα των θνητών, αέρας και τ’ Αθάνατα Το γνωρίζουν καλά οι φιλόσοφοι παππούδες που συναναστρέφεσαι Οικείοι και αυτοί τώρα και απτοί, όσο κι αέρινοι και αθάνατοι.
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Αθάνατε Συλλάκωνα όλβιος να ’σαι εκεί που τώρα στέκεις Εκεί που ανακατώνονται οι Όλυμποι και τα Ηλύσια, τα Τότε και τα Τώρα Κι αν διαφορετικά τυχόν το δεις και αλλιώτικα το κρίνεις Μη μετανιώσεις, αλλιώτικη αφήγηση να μην αποζητήσεις Ειν’ η υπογραφή που κλείνει τα κείμενα, Λιαντίνη Και οι τελικές οι πράξεις φωτίζουν διαφορετικά τις προγενέστερές τους.
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Ένας διαφορετικός ζωντανός, ένας διαφορετικός αυτοκτόνος Ενωμένος με τ’ Αθάνατα και φωτεινός τώρα είσαι Εκεί που ανακατώνονται οι Όλυμποι και τα Ηλύσια, τα Τότε και τα Τώρα Στο «Τότε», στο «Τώρα» και στο «Αύριο», που έμαθες και απόλαυσες Το ότι μήτε «τέλος», μήτε «θάνατος» υπάρχει, Συλλάκωνα, Μόνο αλλαγή καταστάσεων και αιωνία Παλίντονος Αρμονίη.
Βλάσης Γ. Ρασσιάς
Λάρνακα, Κύπρος, 9 Ιουλίου «2005»
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Κι επέτρεψες στο σερνικό βουνό να σου αγκαλιάζει το τέλος Σερνικός και αποφασισμένος Έλλην, ελληνικός και ελληνότροπος Αιφνιδιαστής του Χάρου, αιφνιδιαστής των καιρών Των καιρών που εκχυδαίζουν και εξευτελίζουν Τα πάντα γύρω τους, πάνω τους, μέσα τους.
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Ενόχλησες ζων, ενόχλησες θνήσκων, ενόχλησες ολόνεκρος Μυθοπλασίες, συνωμοσίες και χυδαιολογίες σε τύλιξαν Την ώρα που εσύ τις φωτεινές γέφυρες γαλήνια διάβαινες Πρόωρα για να ενωθείς με τους καλούς, αβάφτιστους προγόνους Εξ απήνης πιάνοντας τους φτωχο-ϋπάλληλους του Άδη Και του Θανάτου τους λακέδες στην παρούσα (υποτίθεται) ζωή.
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Σε κατάλαβαν μονάχα ο εαυτός σου, τα βοτάνια του βουνού Τα πετούμενα, οι πηγές, τα λιόδεντρα και ο ήλιος Η μάνα σου κι ελάχιστοι ομότροποι που συντονίστηκαν μαζί σου Αέρας τα πράγματα των θνητών, αέρας και τ’ Αθάνατα Το γνωρίζουν καλά οι φιλόσοφοι παππούδες που συναναστρέφεσαι Οικείοι και αυτοί τώρα και απτοί, όσο κι αέρινοι και αθάνατοι.
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Αθάνατε Συλλάκωνα όλβιος να ’σαι εκεί που τώρα στέκεις Εκεί που ανακατώνονται οι Όλυμποι και τα Ηλύσια, τα Τότε και τα Τώρα Κι αν διαφορετικά τυχόν το δεις και αλλιώτικα το κρίνεις Μη μετανιώσεις, αλλιώτικη αφήγηση να μην αποζητήσεις Ειν’ η υπογραφή που κλείνει τα κείμενα, Λιαντίνη Και οι τελικές οι πράξεις φωτίζουν διαφορετικά τις προγενέστερές τους.
«Έρημος και ισχυρός», δήλωσες πως έζησες Ένας διαφορετικός ζωντανός, ένας διαφορετικός αυτοκτόνος Ενωμένος με τ’ Αθάνατα και φωτεινός τώρα είσαι Εκεί που ανακατώνονται οι Όλυμποι και τα Ηλύσια, τα Τότε και τα Τώρα Στο «Τότε», στο «Τώρα» και στο «Αύριο», που έμαθες και απόλαυσες Το ότι μήτε «τέλος», μήτε «θάνατος» υπάρχει, Συλλάκωνα, Μόνο αλλαγή καταστάσεων και αιωνία Παλίντονος Αρμονίη.
Βλάσης Γ. Ρασσιάς
Λάρνακα, Κύπρος, 9 Ιουλίου «2005»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου