Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Ποίημα του Στέλιου Α. Δουμένη


«Ταλαντούχος λαϊκός ποιητής, καυστικός και σατυρικός, που φτάνει ακόμη και στην αντιπαράθεση με ορισμένες κοινωνικές φόρμες.Έχει μεγάλη γκάμα θεμάτων και στην έκφραση του διακρίνονται γλωσσικά ιδιώματα της Σαλαμίνας.Δεν έχει δημοσιεύσει τίποτα, αλλά αρκετά από τα ποιήματά του είναι γνωστά, γιατί τα απαγγέλει με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο σε φίλους.

Ο λύκος
Ο λύκος παίρνει το αρνί στα δόντια του και φεύγει,

η προβατίνα η μάννα του, γριά και πως να τρέξει.

Και τρέχει η δόλια όσο μπορεί ξοπίσω από το λύκο,

κι όλο του λέει με κλάματα και τον παρακαλάει.


“Άσε βρε λύκο το παιδί και πάρε εμέ την μάννα,

κι είναι μωρό - δεν πρόλαβε τη φύση να γνωρίσει”.

Ο λύκος κοντοστέκεται στα στήθια νιώθει σπάραγμα,

αφήνει κάτω το αρνί χωρίς κανένα αντάλλαγμα.


Την άλλη μέρα ο βοσκός παίρνει τ' αρνί το σφάζει

και δίπλα η μάννα του θρηνεί, χτυπιέται και σπαράζει.

Και λέει με πόνο η φτωχιά, στην πίκρα της την τόση,

“Αν ήταν λύκος ο βοσκός, γιε μου, θα σ' είχα σώσει”.

Δεν υπάρχουν σχόλια: